Nicole Velthuis — Senior Communications & PR Manager Medtronic
— For English, please scroll down —
Nicole Velthuis werkt als Senior PR & Communications Manager bij Medtronic en heeft een bijzonder veelzijdige loopbaan. Ze startte als redacteur TV. Na zeventien jaar besloot zij in een heel andere branche aan de slag te gaan, als persvoorlichter bij Patiëntenfederatie Nederland. Vorig jaar heeft Lens Nicole begeleid in haar overstap naar een internationale producent en distributeur van medische apparaten. Medtronic is een klant waar we sinds de oprichting van ons kantoor nauw mee samenwerken. We interviewden Nicole over haar verschillende functies, haar vakinhoudelijke ontwikkeling en wat de overwegingen waren om bepaalde keuzes in haar loopbaan te maken.
‘Je bent gestart in de entertainment wereld, een groot contrast met de zorg, waar je nu werkzaam bent. Hoe is het begin van je loopbaan tot stand gekomen?’
In 1989 ben ik in Utrecht Communicatiekunde gaan studeren aan de universiteit. Deze studie gaat hoofdzakelijk over de psychologie achter het communiceren. Hoe wordt een boodschap geïnterpreteerd en hoe overtuig je de lezer met je boodschap? In de zoektocht naar een stage ben ik als grappenvertaler bij Peter Römer terecht gekomen en ging werken met een team van tekstschrijvers. Ze zochten daar ook mensen voor een nieuw op te zetten programma over liefde met Robert ten Brink, dit werd ‘All You Need is Love’. Het programma was toen nog low-budget, ze hadden nog geen idee hoe groot het zou worden. Ik mocht als studentje op pad met een camera en wist vertrouwen te wekken. Dit was mijn eerste kennismaking met TV.
‘Waarom TV?’
Na mijn stage en afstuderen wist ik niet of ik bij TV wilde blijven. Ik heb toen bij Sanoma gesolliciteerd en kon bij het blad Libelle aan de slag. Ik mocht hier leuke pakkende titels bedenken. Dit was een mooie kans. Toen belde Ursul de Geer. Hij had gehoord van mijn ervaring en zocht een bureauredacteur. Ik moest toen kiezen tussen de bladen of TV. Uiteindelijk is het TV geworden. Het programma was snel en dynamisch, je werkte met politici, auteurs, het was journalistiek. Dat sprak me enorm aan. Dit was het begin van zeventien jaar televisiewerk in Aalsmeer.
‘Je bent als redacteur begonnen, maar uiteindelijk persvoorlichter geworden, hoe is die ontwikkeling gegaan? Was dit altijd al je plan of ben je van het een in het andere gerold?’
Daar is een lange tijd overheen gegaan. Ongeveer twaalf jaar. Je moet van onderaf beginnen en het vak leren. Binnen een jaar was ik redacteur en ben toen vrij snel doorgegroeid als eindredacteur. De periode met Henny Huisman was geweldig en de ‘Surprise Show’ is een van de leukste programma’s geweest die ik heb gemaakt. Ik moest, undercover, kandidaten thuis testen en te weten zien te komen of de kandidaat geschikt was voor het programma, zonder dat deze wist dat ik de redacteur was. Uiteindelijk ben ik eindredacteur van veel verschillende programma’s geworden en mocht ik teams samenstellen.
In die periode ben ik getrouwd en na een fertiliteitstraject, dat ik combineerde met deze intensieve baan, kregen we na zeven jaar een kind. Dat was af en toe topsport. Je werkt niet bij TV, je bént die baan. Je geeft je leven, er moet altijd een programma komen, er is altijd een deadline. Daar werk je soms nachten voor door.
De hectiek van de baan bleek niet meer met mijn ouderschap te combineren. Er kwam een functie vrij bij persvoorlichting en die kans heb ik gepakt. Werken in de periferie was minder hectisch, maar het bood ook andere uitdagingen. De TV-wereld was een perfecte leerschool.
‘Wat lag ten grondslag aan je keuze om uit de TV-wereld te stappen en voor Patiëntenfederatie Nederland te gaan werken?’
We kregen onverwacht nog een tweede kind en mijn man kreeg een nieuwe baan, waardoor hij vaak in het buitenland moest zijn. De zorg voor mijn kinderen was niet meer te combineren met het werken in de entertainmentindustrie. Daarnaast werd ik veertig en zocht een andere inhoudelijke uitdaging en een baan met een grotere maatschappelijk impact. Ik heb toen gekeken naar verschillende maatschappelijke organisaties. Patiëntenfederatie Nederland kwam al vrij snel op mijn pad.
‘Kun je een aantal kenmerkende verschillen opnoemen tussen je werk voor de TV en je baan bij Patiëntenfederatie Nederland?’
De overgang was bizar. Het was een ambtelijke organisatie en ze zochten iemand die wat meer schwung kon brengen. Ik was verbaasd over de uitkomsten van de onderzoeken die er gedaan werden, ‘hier kun je elke dag wel mee in de media’, dacht ik. Ik realiseerde me toen niet direct dat er veel meer belangen meespeelden dan bij TV. Het effect is veel belangrijker, het is meer politiek en strategisch. Ik heb daar onwaarschijnlijk veel geleerd.
‘Toen heb je de overstap naar Medtronic gemaakt, een commerciële speler in de zorgsector. Wat waren je overwegingen om deze stap te nemen?’
Toen de manager van mijn afdeling bij Patiëntenfederatie Nederland wegging heb ik haar functie overgenomen. De afdeling ging groeien en ik kon een voorlichter aannemen. Er kwam een lobbyist bij en voor de beoordelingswebsite ZorgkaartNederland hadden we sales-marketeers nodig.
Toen Lens me benaderde voor Medtronic zat ik zo’n acht jaar bij de Patiëntenfederatie Nederland. Er zaten inmiddels veertien mensen in mijn team, die meer deden dan ik. Zij deden het échte werk inmiddels. Het leek voltooid te zijn en toen belden jullie.
Medtronic sprak me aan omdat er op het gebied PR en communicatie in Nederland nog maar weinig ingericht was. Dat pionieren vind ik leuk. Ik was enigszins sceptisch om voor een commerciële partij in de zorgsector te gaan werken, maar toen ik werd rondgeleid en met de mensen sprak was ik meteen overtuigd. Iedereen had het met gedrevenheid, passie en energie over het verbeteren van levens. Er heerst een grote inhoudelijke gedrevenheid, dit verraste en overtuigde me.
‘Wat fascineert je aan je werk als Senior PR & Communicatie Manager bij Medtronic?’
Met name de omvang van de organisatie en de manier van werken. Als je niks (verder) ontwikkelt en maakt, dan worden mensen niet beter. Het is een privaat bedrijf dat een belangrijke rol heeft in het publieke domein. Je opereert in een markt waar je een missie te volbrengen hebt, waar je de beste en de grootste wil blijven, je moet aandeelhouders tevreden houden, maar tegelijkertijd werk je ook voor de mensen en moet je de zorg betaalbaar houden. Medtronic heeft ook een rol in dat vraagstuk en wil daarom samen met ziekenhuizen nadenken over hoe ze de zorg beter kunnen maken en de patiënt exact de juiste behandeling krijgt en niet de zorg die ‘misschien’ werkt. Medtronic heeft de kennis, de data en de efficiënte procesvoering in huis om daarin een cruciale rol te spelen. Geen ‘one size fits all’, maar een heel gerichte vorm van zorg.
Hier kan ik een stuk passie kwijt in mijn werk. In de private sector heb je als organisatie de schijn soms tegen, maar dat maakt het voor de communicatie juist zo interessant, je moet je boodschap blijven overbrengen.
— For English, please scroll down —
Nicole Velthuis works as Senior PR & Communications Manager at Medtronic and has had a particularly versatile career. She started as an editor for magazines and TV. After seventeen years, she decided to work in a completely different sector, as a press officer at Patiëntenfederatie Nederland.
Last year, Lens assisted Nicole in her switch to an international producer and distributor of medical devices. Medtronic is a client we have worked closely with since the establishment of our office. We interviewed Nicole about her various jobs, her professional development, and the reasons for making certain career choices.
‘You started in the entertainment world, a big contrast with the healthcare sector where you are working now. How did you begin your career?’
In 1989, I started studying Communication Sciences at Utrecht University. This study mainly focuses on the psychology behind communication. How does a message get interpreted and how do you convince the reader of your message? In the search for an internship, I became a joke-translator for Peter Römer and started working with a team of copywriters. At that time, they were looking for people to start a new television programme with Robert ten Brink, which would become ‘All You Need is Love’. Back then it was still a low-budget show, they had no idea how big it would grow out to be. As a student I was allowed to travel around with a camera and was able to inspire confidence. This was my first introduction to TV.
‘Why TV?’
After my internship and graduation, I did not know whether I wanted to stay with TV. I applied for a job at Sanoma and started working at Libelle magazine. There, I was allowed to come up with nice, catchy new titles. This was a great opportunity. Then Ursul de Geer called. He had heard of my experience and was looking for a desk editor. I had to choose between magazines or TV. In the end, it became TV. The show was fast and dynamic, working with politicians and authors on journalistic pieces. That appealed to me enormously. This was the beginning of seventeen years of television work in Aalsmeer.
‘You started as an editor, but in the end you became press officer, how did that development go? Was this always your plan or did one thing lead to the other?’
A long period of time went over this. About twelve years. You have to start from the bottom up in order to learn the business. Within a year I was an editor and not long thereafter editor-in-chief. The period with Henny Huisman was great and the ‘Surprise Show’ is one of the nicest programmes I have made. I had to test candidates, undercover, at their houses, to find out if they were suitable for the programme, without them knowing I was the editor. Ultimately becoming the editor-in-chief of various programmes, I was allowed to put together teams.
In that period I got married and after a fertility trajectory, which I combined with this intensive job, we got a child after seven years. That was a Herculean task at times. You do not simply work in television, you literally become the job. You give your life, the show must go on, and there is always a deadline. You give up a lot of good night’s sleep for that.
The hectic pace of the job no longer seemed to be compatible with my parenting life. A vacancy opened at press information and I took that opportunity. Working in the periphery was less hectic, but also offered new challenges. The TV world has been a perfect learning school.
‘What made you decide to leave the world of TV to work for the Patiëntenfederatie Nederland?’
We unexpectedly had a second child and my husband got a new job, which meant he had to travel abroad often. The care for my children could no longer be combined with working in the entertainment industry. In addition, now turning forty, I was looking for another meaningful challenge and a job with a greater social impact. I started looking at various social organisations. Patiëntenfederatie Nederland soon came across my path.
‘Can you mention some of the differences between your work for TV and your job at Patiëntenfederatie Nederland?’
The transition was bizarre. It was a very official organisation that was looking for someone to bring in fresh ideas. I was surprised about the results of the research being done there, ‘this would be perfect for television’, I thought. At that time I did not realise there were many more interests involved than with TV. The goals are much more important, it is more political and strategic. I have learned a great deal there.
‘Then you made the switch to Medtronic, a commercial player within the healthcare sector. What were your considerations in taking this step?’
When the manager of my department left Patiëntenfederatie Nederland, I took over her position. The department was growing and I was able to hire an information officer. A lobbyist was added to the team, and for the assessment of the website ZorgkaartNederland, we attracted sales marketers.
When Lens approached me about Medtronic I had spent about eight years at Patiëntenvereniging Nederland. The team had grown to fourteen people, who did more than I did. They were doing the real work now. The picture seemed to be complete and then you called. Medtronic appealed to me because it had not yet formulated a clear idea about its PR and communication strategy in the Netherlands. I like doing pioneering work. I was somewhat sceptical about working for a commercial party in the healthcare sector, but when I was shown around and talked to the people, I was immediately convinced. Everyone had a passion, drive and energy for improving lives. This heart-felt passion surprised and convinced me.
‘What fascinates you about your work as Senior PR & Communication Manager at Medtronic?’
First and foremost it is the size of the organisation and the way of working. If you do not innovate and develop, people will not get better. It is a private company that has an important role in the public domain. You operate in a market where you have a mission, you want to stay the best and the biggest, you have to keep shareholders happy, but at the same time you also work for the people and you have to keep care affordable. Medtronics plays a role in the solution of that issue and wants to think together with hospitals about how they can make care better and get the patient exactly the right treatment, in stead of a treatment that ‘might possibly’ work. Medtronics has the knowledge, the data and the efficient processing skills to play a crucial part in this process. Not ‘one size fits all’, but a very focused form of care.
Here, I am able to put a lot of passion into my work. Working in the private sector, sometimes you have to deal with preconceptions, but that is what makes it so interesting for communication, you have to keep bringing your message across.