Vrouwen die onderhandelen tijdens een sollicitatie worden niet gewaardeerd
AMSTERDAM 21 december 2017 – Dat vrouwen structureel minder verdienen dan mannen is geen nieuws. Reden zou onder meer zijn dat vrouwen sneller akkoord gaan met een aanbod. Onderzoek van Lens, Executive Search naar verschillen in onderhandelingen tussen mannen en vrouwen laat zien dat vrouwen sneller op weerstand stuiten als ze onderhandelen. Ze zullen dus sneller akkoord moéten gaan. Mannen krijgen dan ook vaker wat ze willen tijdens onderhandelingen en vinden onderhandelen, mogelijk daarom, ook leuker.
Lens, Executive Search wilde onderzoeken hoe de Gender Pay Gap, het verschil in beloning tussen mannen en vrouwen voor gelijk werk, kan worden verklaard. Ze schakelden onderzoeksbureau Kien Onderzoek in voor een online survey onder 1750 hoogopgeleide respondenten en sprak tientallen vrouwen persoonlijk. Het onderzoek richtte zich specifiek op het onderhandelingsproces.
Stevig onderhandelen
In gevallen waar vrouwen stevig onderhandelen over hun salaris, ontmoeten ze weinig waardering voor hun gedrag. Bij vrouwen wordt ook eerder op de rem getrapt: tot hier en niet verder. Dat gebeurt door zowel HR Managers als door toekomstig leidinggevenden. Saillant detail is dat er relatief meer vrouwen dan mannen werkzaam zijn binnen Human Resources. Het verklaart mogelijk waarom vrouwen minder graag onderhandelen dan mannen. 66% van de vrouwen geeft aan onderhandelen niet leuk of helemaal niet leuk te vinden. Als het al op onderhandelingen aankomt, krijgen mannen met 78% vaker wat ze willen dan vrouwen (65%). Vrouwen weten echter wel beter dan mannen wat ze waard zijn. 31% van hen weet bijvoorbeeld bijna precies wat het gemiddelde salaris van hun functie en niveau is tegenover een kwart van de mannen.
Salaris versus arbeidsvoorwaarden
Ook waarover wordt onderhandeld verschilt. Mannen onderhandelen meer over salaris en secundaire arbeidsvoorwaarden; vrouwen meer over werktijden. Dit geldt voor zowel parttimers als full-timers overigens. In het algemeen worden salaris en secundaire arbeidsvoorwaarden ongeveer even belangrijk gevonden. Mannen geven vaker aan salaris belangrijker te vinden dan secundaire arbeidsvoorwaarden (30% vs. 24%). Vrouwen vinden vaker beiden even belangrijk (67% vs. 59%).
Scheve ogen
Wanneer een directe collega meer blijkt te verdienen dan zij, zou twee-derde van de respondenten hier iets van zeggen. De helft hiervan, 31%, zou zelfs niet rusten tot dit was rechtgetrokken. Vrouwen zijn hier met 33% iets stelliger in dan mannen met 30%. Bijna een-vijfde van de ondervraagden zou niets zeggen over de meerverdienende collega. Opvallend is dat mannen (21%) dit vaker zullen laten rusten dan vrouwen (15%).
Wilma Rossieau, Senior Consultant bij Lens, Executive Search: “Ons onderzoek legt vooral bloot dat vrouwen al bij de aanvang van een arbeidsovereenkomst 1-0 achter staan terwijl ze goed weten wat ze waard zijn. Het wordt minder geaccepteerd dat ze onderhandelen waardoor ze dit ook minder graag doen. Ze nemen daardoor sneller genoegen met een aanbod waarmee ze weten onder het niveau te zitten van hun mannelijke gelijke. Dat verschil halen ze eigenlijk nooit meer echt in. Dat ze dit weten en aankaarten komt ook uit het onderzoek naar voren. Toch blijven de salarisverschillen significant. Uit de persoonlijke gesprekken kwam naar voren dat vrouwen vooral met hun neus op de feiten worden gedrukt als ze zelf in een leidinggevende positie terechtkomen en mensen moeten aannemen. Een vrouwelijke General Manager die ik sprak verwoordde het zo: “Bij elke mannelijke Senior die ik aannam had ik weer een reden om voor mezelf een salarisverhoging te vragen”. Een ander voorbeeld is de botte weigering van een grote werkgever om na het eerste aanbod verder te onderhandelen met een vrouwelijke kandidaat. In een eerdere procedure met een mannelijke kandidaat bij dezelfde werkgever is er aanmerkelijk langer onderhandeld met als resultaat een hoger salaris. We wisten dat we uit ons onderzoek zouden aflezen dat vrouwen gewoon nog steeds worden achtergesteld, maar het blijft een ontluisterende ervaring dat er nauwelijks verbetering in lijkt te zitten.’